Η ΜΟΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑΣ ΣΤΟΝ ΣΚΑΙ (ECO NEWS)

Η ΜΟΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑΣ ΣΤΟΝ ΣΚΑΙ (ECO NEWS)

Έρευνα του ΣΚΑΙ για τις λίμνες Τριχωνίδα και Λυσιμαχία.

<<Οι δήμοι που έχουν ευθύνες ας τις αναλάβουν πρίν να είναι αργά...>>

Η Τριχωνίδα είναι η μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας. Βρίσκεται στον νομό Αιτωλοακαρνανίας, μεταξύ των επαρχιών Μεσολογγίου και Τριχωνίδας, νότια του Παναιτωλικού όρους και βόρεια Αρακύνθου, εκτεινόμενη από Ανατολάς προς Δυσμάς και συνδεόμενη με την δυτικά αυτής κείμενη Λυσιμαχία.
Έχει επιφάνεια 98,6 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μέγιστο μήκος 19 km και μέγιστο βάθος 58 m. Στις όχθες της υπάρχουν πανέμορφα δάση από πλατάνια, λεύκες, ιτιές και πικροδάφνες. Πέρα από την φυσική της ομορφιά η περιοχή διαθέτει και μεγάλη βιοποικιλία, καθώς έχουν παρατηρηθεί περισσότερα από 200 είδη πουλιών, από τα οποία τα 50 θεωρούνται σπάνια. Ένα είδος ψαριού,που απαντάται μόνον στην λίμνη Τριχωνίδα είναι και ο Νανογωβιός. Πρόκειται για μικρό ψάρι, το οποίο έχει μήκος κοντά στα πέντε εκατοστά, και ζεί στα νερά της παραλίας. Γύρω από τη λίμνη υπάρχουν μικροί παραλίμνιοι οικισμοί. Ένας από αυτούς είναι και το χωριό Μυρτιά, γνωστό για τα λουτρά και τους πορτοκαλεώνες του. Σημαντικά χωριά της περιοχής είναι το Παναιτώλιο και το Καινούριο, που μαζί με την Νέα Αβώρανη αποτελούν πλέον τον Δήμο Θεστιέων. Στην περιοχή της Μακρυνείας, σημαντικότεροι σταθμοί είναι τα χωριά Καψοράχη, Γαβαλού, Ματαράγκα, Παπαδάτες, Κάτω Μακρινού.

Η Λυσιμαχία είναι λίμνη νοτίως της πόλης του Αγρινίου με επιφάνεια 13,2 τετραγωνικά χιλιόμετρα, περίμετρο 17 περίπου χιλιόμετρα και μέγιστο βάθος μόλις 9 μέτρα. Ακριβώς δίπλα της στα ανατολικά βρίσκεται η άλλη λίμνη του μεγάλου Αιτωλικού Πεδίου η Τριχωνίδα, με την οποία αποτελεί εννιαίο οικοσύστημα.
Παλιότερα οι δύο λίμνες ήταν εντελώς ενωμένες και αποτελούσαν έναν πλούσιο υγροβιότοπο. Όπως μαρτυρούν και αρκετοί περιηγητές του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα η περιοχή γύρω από τις λίμνες ήταν γεμάτη με αδιαπέραστα σχεδόν δάση. Μετά την κατασκευή της εθνικής οδού που διέρχεται ανάμεσα στις δύο λίμνες και διάφορα αρδευτικά έργα που ακολούθησαν η επικοινωνία ανάμεσα τους γίνεται μόνο μέσω ενός ελεγχόμενου καναλιού. Στη Λυσιμαχία καταλήγει ο χείμαρρος της Ερμίτσας, ενώ τα νερά της λίμνης έχουν διέξοδο και προς τον Αχελώο μέσω του Δίμηκου ποταμού.