"Καρναβάλι μια ανεξήγητη τρελα."

"Καρναβάλι λοιπόν και τα μυαλά στα κάγκελα. Πατρινό και όχι μόνο πλέον αφού πολλοί Δήμοι αποφάσισαν να κάνουν το δικό τους καρναβάλι για να μην σπαταλάνε οι Δημότες τα λεφτά σε ξένους Δημους. Η έναρξη έχει ήδη γίνει και διανύουμε την καρναβαλική περίοδο, που εγώ προσωπικά μέχρι τώρα δεν έχω δει καμια διαφορα, εκτος από την εμφάνιση των λεγομενων... Groups με τα τρομερά τους στέκια και με την εύθυμη μουσική τους που δεν σταματα ποτε. Χαρίζουν άφθονη διασκέδαση ακόμα και σε αυτούς που δεν την επιδιώκουν αφού έχουν την μουσική στο τέρμα στις 1 το βρ! αδυ και δεν τους νοιάζει καθόλου αν στους πάνω ορόφους μένουν οικογένειες, άτομα που δουλεύουν, έχουν εξεταστική, πηγαίνουν σχολειό κτλ... Αυτά τα "στέκια" λοιπόν, περιμένουν όλες αυτές τις ημερες να πάμε να γραφτούμε, να πάρουμε στολές και να αφήσουμε φυσικά τα 45, 50, 55.... 100 φτου και βγαίνω euro για να έχουμε το δικαίωμα να τρέχουμε στους δρόμους της Πάτρας με ένα μπουκάλι Μαυροδάφνη στο χέρι. Όταν λοιπόν πολύ χαρούμενοι θα φορέσουμε την στολή μας, θα βάψουμε το πρόσωπο μας και θα έχουμε την σφυρίχτρα στο στόμα (απαραίτητο αξεσουάρ), θα αρχίσουμε να τρέχουμε και να χοροπηδάμε σαν τρελοί στον δρόμο που γίνεται η παρέλαση και όχι μονο.Στην παρέλαση τώρα δεν θα κάνουμε ότι μας αρέσει, ανήκουμε σε Group άλλωστε με ομαδάρχες και αρχηγούς, εκείνοι είναι που θα ορίζουν πότε θα τρέχουμε πότε θα σταματάμε και εκείνοι μας λένε ποτε θα κανουμε αυτό το υπέροχο κόλπο, που καθόμαστε όλοι μαζί κάτω και μετά πεταγόμαστε όλοι μαζί επάνω που πραγματικά δεν έχω καταλάβει την σημασία του. Οι πιο "φουσκωτοί" από εμάς θα έχουν την τιμή να φορτωθούν σαν τα γαιδούρια το κοντάρι με το πανό του Group. Αλλα το πιο περίεργο δεν είναι μονο εμείς που συμμετέχουμε στην παρέλαση των μασκαράδων, το πιο περίεργο είναι αυτός ο όχλος που μαζεύτε στην Πάτρα (και όχι μόνο) για να μας δει να χοροπηδάμε, να πίνουμε και να μεθάμε μπροστά τους. Για να τα δουν όλα αυτά φυσικά πληρώνουν καυσιμα, διόδια, εισιτήρια και ασφαλώς την αισχοκέρδια των ημερών. Αλλά θα μου πείτε, ο κόσμος έρχετε για να διασκεδάσει και αυτός μαζί μας, αυτούς περιμένουν άλλωστε και οι μαγαζάτορες για να διασκεδάσουν και αυτοί με τη σειρά τους έτσι είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.Περνάει η ώρα και η παρέλαση όπως είναι φυσικό τελειώνει, με τον φανταστικό σοκολατοπόλεμο, που αν κανεις το λάθος και τρέχεις πίσω από το άρμα που πετούν τις σοκολάτες κινδυνεύεις να ποδοπατηθείς, να σε χτυπήσουν και τα λοιπά αφού όλοι είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για να πάρουν φαγητό για το σπίτι (είναι δύσκολοι καιροί άλλωστε, κάθε ευκαιρία πρέπει να αρπάζεται). Μετά από τον σοκολατοπόλεμο θα πάμε να χορέψουμε μέχρι τελικής πτώσεως σε ένα από τα πολλά κέντρα και clubs της πόλης μας, που για να μας φτιάξουν ακόμα περισσότερο το κ! έφι έχουν ανεβάσει την τιμή της εισόδου 2 και 3 φορες επάνω. Όλοι όμως ξαφνικά είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε double door και 2-πλασιες τιμές στα ποτά. Άλλωστε είναι καρναβάλι, δεν χωρούν οικονομικές στενότητες, ξέρετε πόσες μέρες δουλέυαμε ή παρακαλούσαμε τους ήδη υπερχεωμένους γονείς μας? Μπαίνουμε μέσα και περνάμε ανέλπιστα υπέροχα αφού μένουμε εκεί που κάθομαστε, γιατί απλά δεν μπορούμε να μπούμε στα ενδότερα αφού το club είναι γεμάτο ασφυκτικά. Παραγγέλνουμε ένα ποτό έτσι για το γαμότο, αφού δεν πρόκειται να έρθει ποτε αυτό που ζήτησαμε, μέσα Ï! �τον χαμό θα πάρουμε ότι πέσει στα πόδια μας. Αφού βγούμε από το club θα γελάσουμε ακόμα περοσσότερο με το τοπίο έτσι όπως έχει γίνει. Όλα είναι κατεστραμμένα, υπάρχουν παντού σκουπίδια και σακούλες από τα fast food, σπασμένα μπουκάλια και φυσικά οι μεθυσμένοι που είναι ξάπλα στα πεζοδρόμια και οι μισομεθυσμένοι φίλοι τους προσπαθούν να τους συνεφέρουν. Άλλοι πάλι παίζουν με τις σακούλες από τα fast food (όταν λέω παίζουν προσπαθεί ο ένας να φορέσει την σακούλα στον άλλον καπέλο, αυτά είναι παιχνίδια. Βεβαια δεν ξέρω αν γελάνε όπως εμείς και αυτοί που ανήκουν στο προσωπικό του Ε.Κ.Α.Β., μάλλον δεν έχουν χιούμορ).Την επομενη μέρα, οι φλώροι θα ξυπνήσουν σπίτια τους ενώ εμείς οι χαήστες θα ξυπνήσουμε σε ένα σπίτι που δεν έχουμε ξαναδεί στα ματια μας (στην καλύτερη περίπτωση). Προσπαθούμε να σηκωθούμε (κατά τις 4 το μεσημέρι) δεν τα καταφέρνουμε με την 1η, ξαναπροσπαθούμε και ναι τα καταφέρνουμε. Βλέπουμε τους αλλούς να μας μιλάνε και φοβόμαστε ότι κουφάθηκαμε αφού δεν ακούμε σχεδόν τίποτα (λόγο των δυνατών ηχείων που μας χτυπούσαν στο στερνο όλο το βραδυ), έχουμε τρομερό πονοκέφαλο και μετά από δυο μέρες θα είναι όλα όπως πριν.Καλο καρναβάλι λοιπόν και καλή "διασκέδαση".

Let the party begin"