Οδοιπορικό στην Ανάληψη Τριχωνίδας

Οδοιπορικό στην Ανάληψη Τριχωνίδας

Κάπου ανάμεσα στα έλατα, σε υψόμετρο 700, περίπου, μέτρων βρίσκεται χτισμένο το γραφικό χωριό της Ανάληψης Τριχωνίδας. Το πανέμορφο αυτό χωριό, με τη μαγευτική θέα προς τη λίμνη και τα γύρω κατάφυτα βουνά, θυμίζει πίνακα ζωγράφου, κρεμασμένο σε κάποιον τοίχο... μνήμης και ιστορίας!

Μην έχοντας να ζηλέψει τίποτα από τα υπόλοιπα χωριά, που αυτές τις μέρες είχαν την τιμητική τους, η Ανάληψη φιλοξένησε πλήθους κόσμου, όχι μόνο για τη θέαση των φυσικών αξιοθέατών της, αλλά και για τη συμμετοχή σε ένα έθιμο που αναβιώνει δεκαετίες, τώρα, μέσα από τις καρδιές της νεότερης γενιάς.
Στο άκουσμα της λέξης “γαϊτανάκι”, οι περισσότεροι, ίσως, να μην έχουμε να σκεφτούμε τίποτα. Για κάποιον κάτοικο της Ανάληψης, όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο. Έθιμο του οποίου η φλόγα δεν έσβησε στο διάβα των χρόνων, το γαϊτανάκι, συγκεντρώνει κάθε χρόνο πληθώρα ανθρώπων, οι οποίοι δίνουν το ηχηρό παρόν, μέσα από τη συμμετοχή τους. Μουσική, παραδοσιακοί χοροί, ψητά, κρασί καθώς και άφθονη διασκέδαση, είναι τα βασικότερα συστατικά αυτής της δημοφιλούς για πολλούς, συνταγής.
Μέρες αγάπης και ομόνοιας, στιγμές χαράς και ξεγνοιασιάς, πρεσβεύει ο χαρακτήρας του εθίμου. Σαν ένδειξη αγάπης και καλής θέλησης, ξεχνώντας τα μίση που, πιθανώς, υπάρχουν, όλοι οι κάτοικοι πιάνονται χέρι- χέρι και μπερδεύονται στους ρυθμούς της μουσικής και στον ήχο των τραγουδιών. Γελαστά και ολόχαρα πρόσωπα έχουν θέση σ’ αυτή τη γιορτή της αγάπης και της διασκέδασης. Χώρος για τους σκυθρωπούς δεν αφήνεται πουθενά! Οι κάτοικοι της Ανάληψης ξέρουν πολύ καλά πως να δείχνουν στους επισκέπτες τους ότι η φιλοξενία γι’ αυτούς, δεν είναι άγνωστη λέξη! Το γαϊτανάκι γνωρίζει όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο τους κατοίκους, και τους προσκαλεί στον ανέμελο χορό του. Τους στέλνει γλυκό το χαιρέτισμα και τους εντάσσει, έτσι, στο διάχυτο κλίμα της αγάπης!
Αν και η ασθενής βροχόπτωση, που ξεκίνησε αργά το μεσημέρι και κατά την έναρξη της γιορτής, για πολλούς θα στέκονταν εμπόδιο ενός τέτοιου πανηγυριού, για τους κατοίκους της Ανάληψης και αναβιωτές του εθίμου, φάνηκε να μην αποτελεί ισχυρό εμπόδιο για την πραγματοποίηση της γιορτής. Αν και λίγο δισταχτικοί στην αρχή, οι χωριανοί δεν άργησαν να δείξουν πως μερικές σταγόνες βροχής δεν είναι αρκετές για να ανακόψουν το κέφι και τη χαρά τους. Έτσι, προχώρησαν κατευθείαν στο “δια ταύτα” της υπόθεσης. Οι πρώτες νότες του κλαρίνου έκαναν αισθητή την παρουσία των οργανοπαικτών στην πλατεία που βρίσκεται μπροστά στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου και οι ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές, κάτοικοι του χωριού, έσπευσαν να παροτρύνουν τον κόσμο στο να χορέψει. Ένα ξέφρενο γλέντι άναψε! Φιγούρες από τους πιο “δουλεμένους” στο χορό και ντροπαλά και άγαρμπα βήματα από τους πιο “αδιάβαστους”, έδωσαν την αφορμή για μεγαλύτερο ανταγωνισμό ανάμεσα στις δυο ομάδες χορευτών. Παλαμάκια, σφυρίγματα και επιφωνήματα από τον κόσμο που δίσταζε να συμμετάσχει στους χορούς, ήταν η επιβράβευση των τολμηρών. Διδαγμένοι και αδίδαχτοι, έδωσαν στο ύφος του χορού το χρώμα της χαράς και του κεφιού, της ανέμελης διάθεσης που είναι πάνω από μαθήματα, τεχνική και ιδιοσυγκρασία.
Για τους επισκέπτες της Ανάληψης, αγαπημένος προορισμός αποτελεί και η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, η οποία βρίσκεται γύρω στα 4 χλμ. νοτιοανατολικά του χωριού. Ένα μοναστήρι, κρυμμένο μέσα σε πανύψηλα κυπαρίσσια και πέτρινες πηγές. Ένας χώρος που κλείνει μέσα του όλη την ομορφιά της φύσης, σαν να θέλει να σε προϊδεάσει για την ομορφιά του Παραδείσου. Σε μεγάλη απόσταση από το μοναστήρι, βρίσκεται και το ξωκλήσι του Αγίου Ιακώβου, που όμως, δυστυχώς, το απόκρημνο της τοποθεσίας του αποτελεί ισχυρό εμπόδιο για όσους προσκυνητές θέλουν να το επισκεφτούν, δίνοντας τη δυνατότητα μόνο στους πολύ τολμηρούς, που αντέχουν την κουραστική πεζοπορία στα στενά μονοπάτια της απότομης πλαγιάς του βουνού. Η θέα του Εύηνου, όμως, που ρέει σαν γαλάζια φλέβα κάτω από τα μάτια σου, είναι η καλύτερη αποζημίωση γι’ αυτή σου την ταλαιπωρία, αν επιχειρήσεις αυτή τη διαδρομή.
Οι φυσικές ομορφιές, για τον ευλογημένο από τον Θεό, αυτό τόπο, δεν σταματούν εδώ. Σε απόσταση 3 χιλιομέτρων έξω από το χωριό, οι επισκέπτες θα συναντήσουν ένα τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς και χάρης, το Κεφαλόβρυσο. Το μέρος όπου παλαιότερα οι κόρες του χωριού συνήθιζαν να πλένουν. Παντού τριγύρω πανύψηλα πλατάνια σου χαρίζουν ένα κύμα δροσιάς, ενώ η πέτρα που είναι στρωμένη με περισσή τέχνη γύρω από τα ρυάκια και τις πηγές, δίνει στον χώρο μια αύρα ζωντάνιας και συνάμα ιστορίας. Το κρυστάλλινο νερό που τρέχει κελαρυστό σε, μεγάλη ακτίνα, σε μεταφέρει σε μια άλλη διάσταση, σε κάποιο παραμύθι που πολύ θα ήθελες να είσαι ο κεντρικός ήρωάς του! Οι πάγκοι που έχουν τοποθετηθεί ανάμεσα στο τρεχούμενο νερό και στα ψηλά πλατάνια, δίνει απλόχερα στους εκδρομείς, τη δυνατότητα να επωφεληθούν της στάσης. Μόνο η σκέψη της παραμονής σε ένα τέτοιο μέρος... σου ανοίγει την όρεξη!
Τα τοπία και το φυσικό κάλλος που συναντάει κανείς στις διαδρομές που ήδη αναφέρθηκαν, θα ήταν αρκετά στοιχεία για να πείσουν κάποιον να επισκεφτεί αυτό το παραδεισένιο μέρος. Αλλά το δέλεαρ δε σταματά ούτε κι εδώ. Οι διαδρομές που μπορεί ο επισκέπτης να ακολουθήσει κατά την ανάβαση ή και την κατάβασή του από το ονειρικό αυτό μέρος, αποτελούν σίγουρα ισχυρό κίνητρο για τους λάτρες της φύσης! Η διαδρομή απ’ όπου περνάει μέσα από τα χωριά της Μακρυνείας και στη συνέχεια, μέσα από το Πετροχώρι, δίνει στον ταξιδιώτη τη μοναδική δυνατότητα να θαυμάσει τη μεγαλύτερη λίμνη του νομού, την Τριχωνίδα! Ειδικά αν ο ταξιδιώτης επιλέξει αυτή τη διαδρομή στην επιστροφή του, θα είναι ένας τυχερός μάρτυρας στη συνωμοσία της φύσης. Το μούχρωμα του δειλινού που αγκαλιάζει τα σύννεφα και καθρεφτίζεται στα γαλήνια νερά της λίμνης, θα είναι γι’ αυτόν η απόδειξη πως η αρμονία και η μεγαλειότητα της φύσης και του σύμπαντος δεν είναι τυχαία! Η διαδρομή που περνάει από Παναιτώλιο, Παραβόλα, Καινούριο και Θέρμο, χαρίζει στον αναζητητή του Παραδείσου τη δυνατότητα να θαυμάσει την πυκνή βλάστηση κατά μήκος της όχθης της λίμνης, καθώς και να θαυμάσει τη θέα της Ανάληψης, που αχνοφαίνεται στα απέναντι βουνά, μια γεύση μόνο της συμφωνίας της φύσης με τον άνθρωπο.
Όσοι είχαν τη δυνατότητα να βρεθούν αυτές τις μέρες στην Ανάληψη και να συμμετάσχουν στην αναβίωση ενός εθίμου που χρονολογείται ότι ξεκίνησε από την εποχή της τουρκοκρατίας ακόμη, σίγουρα καταλαβαίνουν ότι όσες περιγραφές κι αν καταθέσουμε σ’ αυτό το άψυχο χαρτί, δεν θα είναι αρκετές για να αποδώσουν έστω και στο ελάχιστο την ομορφιά που δεν χορταίνουν να γεύονται όλες σου οι αισθήσεις! Όσοι δεν μπόρεσαν, ας αρχίσουν να το σκέφτονται από τώρα για του χρόνου! Τέτοιες ευκαιρίες, δεν χάνονται! (ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΡΑΠΤΗ-ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΛΥΚΕΙΟΥ-aixminews)